KÖPÜK ANNEM VE BEN

Köpük, benim geçtiğimiz yaz 14 yaşında kaybettiğim köpeğim.
İki aylıkken aldım balköpüğü renginde kadife gibi tüylere sahip olan Köpük kızımı.
Erkek kardeşi Maksi de arkadaşım Leyla’nın köpeği oldu.
Gelişleriyle birlikte hayatımız renklendi, şansımız arttı, bereketimiz çoğaldı.
Birlikte çok güzel anılar yaşadık.
Üç yaşındayken anne oldu Köpük’üm
Üçü dişi, üçü erkek yavrulara iki ay birlikte baktık.
Yavrular anne sütünden başka mamalara geçince birer birer yeni sahiplerinin evine yolladık.
Sadece gözleri açıldığından itibaren patisini sallayarak bizimle iletişim kurmaya, her fırsatta yanımıza ve kucağımıza gelmeye çalışan, tip olarak annesine çok benzeyen ama bembeyaz tüyleri ve simsiyah gözleriyle babasını da andıran Boncuk, annesinin yanında büyümeye devam etti.

Bu kitabın yazılmasını da Boncuk istedi.
Annesinin ölümüyle depresyona girdi çünkü!

Geçtiğimiz yıl önce Köpük’ü, ardından Maksi’yi kaybettik.
İki kardeş geldikleri gibi onar gün arayla ayrıldılar aramızdan.
Hepimiz çok üzüldük tabii ama en çok Boncuk etkilendi.
Resmen hayata küstü. Kendine yatak odamızdaki sürgülü gardırobun içinde, kuytu bir köşe buldu ve oraya yerleşti.
Bir yıldır yemek yeme, tuvalet ihtiyacı için dışarıya çıkmanın, arada bir gelip kendini sevdirmenin dışında orada yaşıyor.
Hayatı da yeni öğreniyor.

İşte bu kitap Boncuk’un annesinden önce ve sonraki hayatını anlatıyor.
Aynı zamanda hayatıma değip geçen bütün köpekleri…
Çünkü ben başta kedi-köpek olmak üzere tüm evcil hayvanlardan çok korkardım. Değil okşamak bir metre yanlarına bile yaklaşamazdım. Önce benim gibi her gün işe gelen Hıncal Uluç’un köpeği Cimbom, sonra Necati Güngör’ün köpeği olacak Boni sayesinde hayvanlara alıştım.
Köpük’le de tüm korkularımı yendim.

Şimdi aslında köpeklerin bizden korktuğunu biliyorum. Ve hepsinin bizimle dost olmak istediğini de.
İşte bu kitap hepsinin hikayesi.

Köpük’ün, Maksi’nin, Boncuk’un ve hayatıma değip geçen tüm köpeklerin hikayesi.

KÖPEKLERE DAİR HER ŞEY KISACASI

Sevgiler,

SEDA KAYA GÜLER